سابقه و هدف: اضطراب از شایع‌ترین اختلالات روانی است. پیشگیری از عوامل زمینه ساز اضطراب اهمیت زیادی داشته و از بسیاری از مشکلات و تحمیل هزینه‌ها می‌کاهد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی (ایمن، اجتنابی و دوسوگرا) و ابعاداضطراب (حالت، صفت) صورت گرفت.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 400 (217پسر ،183 دختر) دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد به طور تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، مقیاس سبک دلبستگی (هازن و شیور) و مقیاس اضطراب (حالت، صفت اسپیل برگر) بود. داده‌ها با نرم افزار SPSS (version 14) و از طریق میانگین، انحراف معیار و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
یافته‌ها: بین سبک دلبستگی ایمن با اضطراب صفت در بین دانشجویان پسر رابطه معنی‌دار؛ بین سبک دلبستگی اجتنابی با اضطراب صفت در بین دانشجویان پسر رابطه غیر معنی‌دار و بین سبک دلبستگی دوسوگرا با اضطراب صفت در بین دانشجویان پسر رابطه معنی‌داری وجود داشت. همچنین، بین سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا با اضطراب حالت در بین دانشجویان پسر رابطه معنی‌داری مشاهده شد. بین سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا با اضطراب صفت - حالت در بین دانشجویان دختر رابطه معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: شکل گیری ارتباط ایمنی بخش، عامل محافظ در برابر اضطراب می‌باشد.