سابقه و هدف: آموزش بالینی فعالیت تسهیل کننده یادگیری در محیط بالینی است که پیامد آن،‌ ایجاد تغییرات قابل اندازه­گیری در دانشجو جهت انجام مراقبت­های بالینی است. هدف از این مطالعه تعیین دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی از جو آموزش بالینی بیمارستان­های دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران با استفاده از ابزار  سنجش آموزش بالینی دانشجویان کارشناسیUCEEM بود.

روش بررسی: ‌این مطالعه توصیفی - مقطعی درسال 93 13انجام گرفت. تمام 215 دانشجوی عرصه پرستاری و مامایی در حال کارورزی در بیمارستان­های دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران پرسش­نامه بومی سازی شده UCEEM را پر کردند. پرسش­نامه به فارسی ترجمه شده بود و روایی محتوی، روایی سازه­ای و پایایی آن تعیین شده بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی،‌ آنالیز فاکتور عاملی، آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17  استفاده شد. 05/0>p  معنی­دار تلقی شد.

یافته­ها: میانگین نمره دانشجویان24/85 از دامنه نمره 25-125بود. 1/48% دانشجویان نگرش مثبت داشتند. روایی سازه­ای ابزار با آنالیز فاکتور عاملی چهار حیطه را نشان داد. پایایی ابزار با آلفای کرونباخ 93% بود میانگین نمره دانشجویان پرستاری بیشتر از دانشجویان مامایی بود (006/0P<). ارتباط بین وضعیت تاهل، سن، تعداد روزهای حضور در بخش و نوع بیمارستان با دیدگاه دانشجویان معنی­دار نبود (53/0P<).

نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان دادکه دیدگاه دانشجویان از محیط آموزشی در حد متوسط است و فضا برای بهبودی و اصلاح در همه ابعاد محیط آموزشی وجود دارد.

واژگان کلیدی: آموزش بالینی، پرستاری،‌ مامایی، دیدگاه.