سابقه و هدف: در این پژوهش جهت بررسی اثر عصاره انار (PJ) بر استئوآرتریت (OA) از تزریق داخل مفصلی منویدواستات (MIA) در مفصل تیبوفمورال موش سوری استفاده شده است. آب انار به علت دارا بودن خواص آنتی اکسیدان و همچنین اثرات پیشگیرنده در بیماریهای قلبی، از مقبولیت زیادی برخوردار است، اما تاکنون هیچ مطالعه هیستوپاتولوژیکی در حیوانات جهت بررسی اثرات آن در جلوگیری از تخریب غضروف مفصلی و یا ترمیم آنها انجام نشده است.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ابتدا تغییرات هیستوپاتولوژیک استخوان ساب کندرال و غضروف مفصل زانوی موش سوری در طی 1، 14 و 28 روز بعد از تزریق 0/1mgمنویدواستات (MIA) مورد بررسی قرار گرفت. سپس اثرات تجویز خوراکی عصاره انار در گروههای مختلف بررسی گردید. در گروه اول عصاره انار با دوز 4ml/kg ، در گروه دوم عصاره انار با دوز 10ml/kg و در گروه سوم عصاره انار با دوز 20ml/kg تجویز و تغییرات هیستوپاتولوژیک در مفاصل زانو دو هفته بعد مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفت.

یافته ها: مراحل اولیه استئوآرتریت از نظر پاتولوژیکی شامل مناطقی از دژنراسیون و نکروز کندروسیت هاست که گاهی اوقات تمامی ضخامت غضروف مفصل را درگیر می سازد. تغییرات استخوان ساب کندرال و پروتئوگلیکان شامل کلاپس ترابکول های استخوانی، فیبروز و نکروز و پرولیفراسیون سینوویوم می باشد. تجویز عصاره انار در گروه های مختلف موش سوری به صورت وابسته به دوز مانع از اثرات MIA در ایجاد OA می شود. این اثرات به ویژه در گروههایی که دوز بالاتری از عصاره انار را دریافت کردند، به طور موثری مشاهده گردید که از آسیب کندروسیت ها جلوگیری به عمل آورده و تغییرات کمتری در پروتئوگلیکان ایجاد شده است.

نتیجه گیری: تزریق تک دوز داخل مفصلی MIA منجر به آسیب سریع و پیشرونده غضروف مفصلی شده که دقیقا استئوآرتریت در انسان را تقلید می نماید. در این پژوهش، اثر عصاره انار در بهبودی آسیبهای هیستوپاتولوژیک غضروف مفصل موش سوری مورد تائید قرار گرفت.