سابقه و هدف: گلیوبلاستوما (U-87) شایع­ترین و بدخیم­ترین تومورگلیال است که در سیستم عصبی مرکزی بروز می­کند. مطالعه حاضر اولین مطالعه در مورد اثر ضد سرطانی لیگاند های بازشیف مشتق شده از معرف گیرارد-P و کمپلکس های دی متیل قلع (IV) آنها بر میزان بقا رده سلولی سرطان گلیوبلاستوما است.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، رده سلولی سرطان گلیوبلاستوما در محیط کشت DMEM حاوی 10 درصد سرم گاوی و پنی-سیلین/استرپتومایسین در دمای 37 درجه سانتیگراد و 5 درصد CO2 کشت داده شد و سپس تاثیر رقت­های مختلف لیگاندها و کمپلکس­های آنها بر روی این سلول­ها به روش هایMTT، و رنگ آمیزی DAPI بررسی شد.

یافته­ها: این ترکیبات دارای اثر سمی بر مرگ سلول­های سرطانی گلیوبلاستوما بودند. کشنده ترین اثرات ضد سرطانی بازهای شیف و کمپلکس­های قلع به صورت وابسته به غلظت مربوط به Me2Sn(L1) و H2L3 بود.

نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که لیگاند های بازشیف مشتق شده از معرف گیرارد-P و کمپلکس های دی متیل قلع (IV) آنها، توانایی القا مرگ سلولی روی سلول­های سرطان گلیوبلاستوما در غلظت­های در حد میلی­گرم بر میلی­لیتر را دارد و این یافته­ها دیدگاه جدیدی را در زمینه استفاده از ترکیبات جدید در شیمی درمانی سرطان فراهم می­آورد.

واژگان کلیدی: سرطان، باز شیف، کمپلکس دی متیل قلع، U-87.